De watervoerende lagen vormen het element dat de driedimensionaliteit van het water het beste uitdrukt. Ondergronds, in verschillende niveaus, verplicht een benadering van het grondwater om niet enkel met het oppervlaktewater rekening te houden – of de lengte van de waterwegen – maar ook de diepte van het water en haar verbondenheid met de geologische lagen, de bodem en het huidige (bovengrondse) gebruik van het territorium.

De studie van het grondwater wordt nog belangrijker in de eurometropool aangezien ze ook de administratieve grenzen ondergronds overschrijdt, daar waar er geen begrenzende lijn kan getrokken worden.

In een territorium waar het ondergronds waterreservoir intens gebruikt is (geweest), is het grondwater bovenal een bron om te preserveren. Binnen het kader van preservatie is het interessant om de watercyclus in haar geheel te herbekijken, waar het grondgebruik, het oppervlaktewater en het ondergrondse water nieuwe synergieën kunnen creëren.